Familie

Mama en papa leven samen met hun kinderen in een knus huisje met een leuk tuintje. Papa gaat werken en brengt brood op de plank. Mama zorgt voor het huishouden en de kinderen. Het perfecte gezinnetje? Misschien toch niet helemaal.

Bazige mannen

Lange tijd zagen de meeste gezinnen er toch net zo uit. De man was het hoofd van het gezin. Zijn vrouw kwam op de tweede plaats. Zij had enkel iets te zeggen over het huishouden en de kinderen. De kinderen hadden al helemaal niks in de pap te brokken. Ze moesten gehoorzaam zijn of ze kregen een serieuze lel rond de oren. Inmiddels is er al heel wat veranderd, en gelukkig maar. Mannen en vrouwen zijn vandaag evenwaardig. Vrouwen hebben vaak net als hun wederhelft een job. Uiteraard zijn er nog steeds huismoeders (en -vaders!). Daar is ook helemaal niks mis mee. Belangrijk is dat mannen en vrouwen kunnen kiezen wat ze doen. Vroeger kon dat niet. Je leven leek op voorhand al bepaald. Feitjes: Mannen helpen meer mee in het huishouden in vergelijking met 50 jaar geleden. Toch zijn het nog steeds vrouwen die het meeste werk thuis opknappen. Ook verdienen vrouwen over het algemeen nog steeds minder dan mannen. Er is dus nog werk aan de winkel!

Vroeger was het gewoon dat families in één huis samenwoonden. Vandaag hebben oma's en opa's hun eigen huis. Als ze op een leeftijd komen waar ze veel zorg nodig hebben, gaan ze vaak naar een verzorgingstehuis (soms ook wel 'rusthuis' of 'bejaardentehuis' genoemd). Sommige oude mensen voelen zich wel eens eenzaam. Zeker als ze niet veel familie hebben of als die familie nooit op bezoek komt.

Familie natuurlijk!

Familieleden hebben (meestal) een biologische band: ze delen genetisch materiaal met elkaar. Ouders geven via de voortplanting hun genen door aan hun kinderen. Genen bepalen hoe je eruit ziet en waar je talent voor hebt. Door je genen lijk je een beetje op je ouders en op je broer(s) en/of zus(sen), zowel van uiterlijk als van karakter. Mede dankzij die genetische band voelen de leden van een familie zich verbonden met elkaar. Daarom ook dat ouders door het vuur zouden gaan voor hun kinderen.

Familie is familie

Misschien heb jij de liefste ouders, broer(s) en/of zus(sen) in de wereld. Maar het kan evengoed zijn dat je elke dag men hen in de clinch ligt. Eén ding staat vast: familie, je kan er niet omheen.

Er is een simpele reden waarom er (vaak) ruzie is binnen families: ze leven nauw samen. Als mensen veel in contact komen met elkaar ontstaan er meestal zeer hechte banden. Maar dat kan ook tot conflicten en ruzie leiden. Dat is zo binnen families, maar ook binnen de klas of op het werk. Het is normaal dat mensen het oneens zijn met elkaar. Het is evenzeer normaal dat ze daarbij wel eens emotioneel en boos worden. Met andere woorden: ruzie is normaal. Ook binnen de meest perfecte gezinnetjes wordt er wel eens geruzied. Aan ruzie zijn er wel grenzen te stellen. Elkaar de huid volschelden kan niet. En geweld is nooit oké. Dat geldt evenzeer voor volwassenen als voor kinderen.

Je kan met ruzie omgaan door actief te luisteren:

• Luister naar wat iemand te vertellen heeft.
• Probeer wat die persoon zegt samen te vatten, zodat je zeker bent dat je het goed begrepen hebt.
• Vraag meer uitleg.

Extra ingrediënten: een beetje geduld en af en toe eens goed uitblazen.

TIP: Heb jij moeilijkheden thuis? Praat erover met een volwassene die je kan vertrouwen. Een familielid of de juf/meester bijvoorbeeld.

Geen perfecte mensen

Ouders zijn mensen. Jawel, echt waar! Dat betekent dat ze soms (of zelfs vaak) fouten maken. Er is nergens een cursus 'perfecte ouders' die men kan volgen. Ouders halen hun inspiratie voor de opvoeding vooral uit:

• Imitatie, ze doen hun eigen ouders na.
• Boeken, magazines, websites …
• Hun buikgevoel.

Problemen tussen ouders en kinderen ontstaan dikwijls door onbegrip. Ouders begrijpen soms niet hoe kinderen in elkaar zitten en kinderen begrijpen niet hoe ouders denken. Ouders vergeten soms wel eens hoe ze zelf waren als kind. Maar ook jij kan jezelf enkele vragen stellen. Ben je wel altijd even redelijk in wat je van je ouders vraagt? Hebben je ouders niet gewoon het beste met je voor? Zelfs als ze je straffen?

Pleegouders

Elke vader of moeder maakt fouten. Er zijn echter grenzen die zij moeten respecteren. In sommige gevallen zijn ouders niet in staat om hun kinderen goed op te voeden. Bijvoorbeeld omdat de ouders zwaar ziek zijn. Je hebt ook ouders die echt niet lief zijn voor hun kinderen. Ze uiten hun frustratie op hen af. Soms kan dit heel erge vormen aannemen. Als er in zo een geval geen andere familie is om de zorg van de kinderen over te nemen, kunnen ze (tijdelijk) worden opgevangen door pleegouders. In pleeggezinnen kunnen kinderen terug zichzelf zijn. Er zijn zo’n 5000 pleegkinderen in Vlaanderen.<:p>

Adoptie

Sommige mensen kiezen voor het adopteren van één of meerdere kinderen. Dat kan zijn omdat ze wel een kinderwens hebben, maar zelf niet in staat zijn om kinderen te maken. Of gewoon omdat ze kansen willen bieden aan kinderen zoals bij pleegouderschap. Adoptieouders kunnen hun kind met evenveel liefde opvoeden als de biologische ouders (= de ouders die het kind hebben verwekt).

Scheiden

Heel lang was scheiden quasi ondenkbaar. Of toch voor vrouwen. Vroeger trouwde zowat iedereen voor de Kerk. De huwelijksceremonie werd afgesloten met de woorden: “Jullie zullen samenblijven tot de dood jullie scheidt.” Scheiden was een grote zonde, hertrouwen onmogelijk. Als er toch gescheiden werd, was het de man die dat bepaalde. Nu kunnen zowel mannen als vrouwen kiezen voor een scheiding. Daarom zijn er nu veel meer scheidingen dan vroeger, gewoon omdat het nu wél kan en vroeger niet.

Living Together Apart (samenleven apart) is de bijzondere situatie waarin de ouders niet meer in een relatie zijn, maar wel nog samenwonen om de kinderen op te voeden.

Een scheiding is nooit een vrolijke gebeurtenis. Soms wordt er stevig ruzie gemaakt, in dat geval spreekt men over een ‘vechtscheiding’. Kinderen kunnen lijden onder het geruzie bij een scheiding. Soms krijgen ze het gevoel dat ze een kant moeten kiezen. Of erger: dat het hun schuld zou zijn. Dat is onzin uiteraard.

Liefde voor het leven

Waarom scheiden koppels eigenlijk? Waarom zijn mensen eerst heel verliefd en maken ze later heel veel ruzie? Een relatie is meer dan handjes houden en samen leuke uitstapjes maken. Je brengt heel veel tijd door met elkaar en je moet regelmatig samen (moeilijke) beslissingen nemen. Je deelt je lief en leed met elkaar. Frustraties kunnen zich opbouwen en tot spanningen leiden. Soms worden spanningen zo groot dat een scheiding een logische keuze is, hoe jammer dat ook mag zijn. Soms scheiden koppels omdat één of beide partners een nieuwe relatie (willen) aangaan. Zo ontstaan hele nieuwe gezinnen. Kinderen krijgen er nieuwe mama's, papa's, broertjes en zusjes bij. Het kan best even wennen zijn aan zo’n nieuwe situatie.

terug naar boven